Las

Tym tekstem zadebiutowałam w zeszłym roku w akcji #strachopad przeprowadzonej przez @autorka_sylwia_dec na jej Instagramie. Mój pierwszy tak jakby horror, enjoy!


Las


„Za nic w świecie nie chodź nocą przez las” – Magda słyszała te ostrzeżenia, od kiedy tylko pamiętała, i dobrze wiedziała, że tutaj nie wzięły się znikąd.

We wsi mawiali, że to leszy albo może Weles przechadza się pod postacią wilka przez swoje włości. Młodsi, którzy wychowali się na amerykańskich filmach, twierdzili – żartem lub serio – że to raczej wilkołak. Ci zaś, którzy twardo stąpali po ziemi, jak sołtys albo ksiądz proboszcz, zżymali się na te gadki i przekonywali, że za serię tragedii odpowiadają zapewne wilki lub zdziczałe psy. Jedno było jednak pewne – ktokolwiek udał się do lasu po zmroku, rzadko wracał żywy.

Magda przyspieszyła kroku, zaciskając dłoń na ukrytych w kieszeni kluczykach. Jeszcze tylko kilkadziesiąt metrów, może zdąży. Między drzewami majaczyła już sylwetka starego passata, światło księżyca wydobywało z mroku srebrną karoserię. Kilkanaście metrów…

Nagle gdzieś z lewej rozległ się szelest liści, trzask łamanej gałązki, a potem niemal równocześnie – złowrogi warkot i pełen przerażenia krzyk. Serce Magdy zabiło mocniej. Wsunęła się za pień z drzewa i szeroko otwartymi oczami przyglądała się krwawej jatce.

Dopiero gdy było po wszystkim, bezszelestnie wyłoniła się z kryjówki i truchtem dotarła do samochodu. Wsunąwszy się do wnętrza, odetchnęła i uśmiechnęła się drapieżnie.

– Niezła robota, ale naprawdę nie mogłeś zaczekać, aż odjedziemy dalej od domu? Znowu cała wieś będzie gadać… – odezwała się karcącym, lecz zarazem pobłażliwym tonem.

Jamnik-zabawka ustawiony na desce rozdzielczej passata bezczelnie pokiwał główką.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Monstera Deliciosa

Obraz
– Ramzes, mamy problem, klient z czwórki chce rozmawiać z szefem kuchni. – Naprawdę nie umiesz sobie z nim poradzić? – odburknął Ramzes, nie odrywając się od zawijania gołąbków w kapustę. – Użyj swoich wdzięków, w końcu kto jak nie ty? – Próbowałam, skubaniec jest odporny. – Marysia ze złością zapięła dwa górne guziczki przy staroświeckim mundurku, jakie właściciel przykazał nosić wszystkim kelnerkom. – Rusłana jeszcze próbuje, ale wątpię, żeby jej się udało. Tacy jak on czasem po prostu się zdarzają. Benek zmniejszył ogień pod garnkiem i z niepokojem wyjrzał przez drzwi kuchni, po czym cofnął się gwałtownie. – Cholera, idzie tu! Rusłana z nim gada, ale on dalej idzie. Lepiej coś wymyślmy, bo jak Stefan się dowie, to wszyscy będziemy mieć przerąbane. Marysia popatrzyła na niego, jakby wyrosły mu rogi. – Naprawdę boisz się tego krwiopijcy bardziej od tego, co zrobią nam ludzie, kiedy wszystko się wyda? Benek wzruszył ramionami i wpakował sobie do ust spory kęs móżdżka cielęcego. – Ten k...
Czytaj więcej

Nie taki urząd straszny

Obraz
  – Dzień dobry! – Marcel opadł na obite czerwonym pluszem krzesło szczęśliwy, że tak szybko udało mu się znaleźć wolne okienko. – Dzień dobry, w czym mogę pomóc? – zapytała urzędniczka i uśmiechnęła się zachęcająco. – Bo widzi pani… – zaczął Marcel niepewnie, wciąż zły na siebie za własne niedopatrzenie. – Machnąłem się w ostatnim zeznaniu, o ładne kilka stówek się machnąłem, no i chciałbym złożyć korektę… – Ależ niech się pan nie martwi, każdemu może się zdarzyć – zapewniła go skwapliwie kobieta. – Proszę pokazać te dokumenty, zaraz znajdziemy, co tu się nie zgadza, i prędziutko wszystko poprawimy. A w międzyczasie może zechce się pan czegoś napić? O, i ciasteczka mamy, akurat dziś pierniczki, świeżutkie, ze śliwkowym nadzieniem, niech pan się częstuje. – Chętnie. – Marcel posłał urzędniczce pełen wdzięczności uśmiech. Całe zdenerwowanie zaczęło go już opuszczać i teraz dopiero z całą siłą dotarło do niego to charakterystyczne połączenie aromatu świeżej kawy i ciastek, woni tuszu...
Czytaj więcej